Terwijl ik me voorbereid op een nieuw cursusjaar, kijk ik terug op een heerlijke periode van rust, ontspanning en bezinning die we doorbrachten in India en Nepal. De ervaringen die we daar hebben opgedaan, neem ik mee. Ik zie de scholen voor me waarin onderwijs verzorgd wordt voor Nepalese kinderen. Ik zie de kinderen voor me voor wie leven overleven is geworden, op straat of in sloppenwijken. Op de website van Unicef lees ik: ‘Onderwijs is de sleutel voor de ontwikkeling van een kind én van een samenleving. Een kind dat goed onderwijs krijgt, krijgt kansen voor de toekomst. Daarom heeft ieder kind recht op goed onderwijs. Overal en altijd.’
Er zijn waslijsten verbeterpunten voor het Nederlands onderwijs. Leerkrachten moeten worden geprofessionaliseerd, er moet een effectievere kennisoverdracht gerealiseerd worden, het onderwijs moet beter afgestemd worden op de onderwijsbehoeften, het aantal leerlingen dat niet structureel deelneemt aan het onderwijs moet dalen, etc. Ondanks al deze ontwikkelingspunten, mogen we als Nederlanders echt tevreden zijn met het onderwijs zoals het is. Wat zijn er veel impulsen geweest die het onderwijs in Nederland hebben gemaakt tot wat het nu is. Wat zijn er al veel kansen voor kinderen die in Nederland naar school kunnen gaan. Naast tevredenheid is het goed om ook kritisch te blijven en ontwikkeling te blijven stimuleren waar dit kan. Dit brengt me bij de kamerbrief van Jet Bussemaker en Sander Dekker, die afgelopen juli verscheen. Verschil moet er niet zijn, dat moet je maken, stelden zij. Nederland en het onderwijs in Nederland moet kansrijk zijn voor iedereen. Ik ga me het komende cursusjaar met Van der Borg Onderwijs inzetten om dit verschil te maken. Doen jullie mee? Gelijke kansen voor ieder talent!